by Msgr. Gilbert A. Garcera, H.P.
Kan ako nag-abot digdi sa Bikol hale sa Manila, kadakul akong nadangog na inagrangay kan mga tawong nadanyaran kan bagyong Milenyo asin Reming – “An samong Pasko sa taon na ini mamundo huli ta mayo pa kaming kuryente”; “Mayong kahulugan an sakong Pasko huli ta sagkod ngonyan dai pa nakukua an bangkay kan samong tugang na natambunan kan baybay asin mga gapo na hale sa Mayon”; “Grabe talaga an pagtios ngonyan..”; “Mayo na kami nin atop...”; “Mayo daw kaming keso de bola... maluya an Pasko sa taon na ini.”
Kadakul na mga tawo an igwa kan siring na reklamo. Dai ta mapapasipara an pagtios kan mga Bikolano. Haros gabos na tawo digdi sa Bikol, mayaman man o pobre, namamatean an pagtios huli sa bagyong nakaagi. Alagad dawa na ngani siring an kamugtakan nin ibang tawo, an buhay bakong miserable kun an mga pangyayari sa satong buhay igwa nin kahulugan asin an naka-aging bagyo nagdadara sato nin mga pagpagamiaw.
Miserable an buhay nin sarong Bikolano kun an saiyang pagtios dai naka-ugat sa Diyos na “uya sato” – si Jesus an satong “Emmanuel” – “God who is with us.”
Si Papa Benedicto XVI nagsabi: “The deepest cause of suffering is the very absence of God (DCE,31). Nagmamawot ako na an satong Pasko sa taon na ini 2006 bakong miserable huli ta mayong kahulugan an buhay o kaya dai minimidbid an Dios sa tahaw kan siring na kamugtakan. Logod an satong Pasko dawa na ngani pano nin pagtios magdara nin kagaya-gayahan na gikan ki Jesus na namundang para sato.
(Msgr. Garcera is a native of San Miguel, Magarao, Camarines Sur. He is the National Director of the Pontifical Missionary Societies of the Philippine.)
No comments:
Post a Comment